اساس هومیوپاتی

ساموئل هانمن مدعی بود که داروها یا موادی را که از گیاهان یا مواد شیمیایی به دست می آورد، صدها و هزاران یا میلیون ها بار رقیق می کند و در حین رقیق کردن آن را به دفعات مکرر تکان یا شوک می دهد و تحت فشار زیادی قرار می دهد و با این عمل به دارو، انرژی می بخشد و داروها در اثر تکان خوردن نه تنها دارای انرژی می شدند بلکه ماده حلال آنها به نام حامل نیز در اثر این شوک متاثر می شود؛ بنابراین اطلاعات (یا شعور) ماده اصلی به ماده حاصله می رسد. هانمن در درمان با روش هومیوپاتی بیشتر به علایم مغزی، فکری و روانی بیمار اهمیت می داد تا علایم فیزیکی و معتقد بود چنانچه دارو با علایم مغزی، فکری و روانی بیمار هماهنگ نشود، آثار درمانی در بیمار ظاهر نمی شود و این آثار علایم فیزیکی و عضوی بیمار را در بر می گیرد. در طب هومیوپاتی شیوه درمان اساسا به خصوصیات اخلاقی و روانی هر فرد مبتنی است. براساس این خصوصیات برای هر کسی یک داروی هومیوپاتی توسط پزشک هومیوپاتی تجویز می شود. چنانچه طبق این تجویز، تعادل مغزی در شخص به وجود می آید و علایم جسمی بیمار که در درجه دوم اهمیت قرار دارد، از بین می رود. برای مثال سردرد در بیماران می تواند صدها نوع دارو و درمان داشته باشد. عوامل به وجود آورنده سردرد می توانند صورت های گوناگون داشته باشند. سردرد در حین غذا خوردن، در اثر گرسنگی، عصبانیت، سردرد صبحگاهی و... بیش از 700 نوع داروی هومیوپاتی برای درمان 150 نوع سردرد پیشنهاد شده است.

? سه قانون مهم در مورد داروهای هومیوپاتی

1) شبیه، شبیه را معالجه می کند (یعنی: بیماری را با مشابه آن بیماری درمان کن).

در طب مدرن برای بهبود بیماری ها از داروهای ضدبیماری یا ضد علایم استفاده می کنند مثلا برای ترشی و اسید معده، داروهای ضداسید معده، برای دردها، مسکن و داروهای ضددرد و برای ناراحتی های عصبی، داروهای آرام بخش تجویز می شود. در حالی که در هومیوپاتی براساس قانون «مشابه درمانی» در درمان بیماری ها از داروهایی استفاده می شود که آن دارو در شخص سالم، مشابه همان علایم فرد بیمار را به وجود می آورد.

2) هر چقدر داروی تجویزشده کمتر باشد، دارو قوی تر است (قانون حداقل خوراک دارو).

هانمن به علت مشاهده اثرات جانبی ناشی از داروها به آزمایش دوزهای کوچک تر مواد دارویی دست زد. وی دریافت اگرچه در این حد رقت، هیچ مولکولی از ماده را نمی توان در محلول یافت، ولی این داروهای فوق العاده رقیق شده، اثر شدیدی در برانگیختن فرآیند شفا در بدن دارند به این شرط که در هر مرحله رقیق سازی یک فرآیند اضافی تکان دادن را بگذارند. رقیق و ضعیف کردن داروهای هومیوپاتی تشابهی با واکسن سازی دارد. داروهای هومیوپاتی ساختاری مثل واکسن دارند و تا حدود زیادی رقیق شده اند، ولی

در عوض به اندازه کافی تکان داده و با وارد کردن شوک به آنها دارای انرژی شده اند. داروهای هومیوپاتی در رقت های بالا برای بیماری های جدی و مزمن و در رقت های کمتر برای بیماری های حاد استفاده می شوند. یعنی داروهای هومیوپاتی در رقت های پایین به دفعات متعدد برای درمان بیماری های حاد و در رقت های بالاتر به دفعات کمتر برای درمان بیماری های مزمن استفاده می شوند.

3) تنها یک درمان و در یک زمان معین برای هر فردی مناسب است (قانون درمان واحد).

در پزشکی هومیوپاتی هرگونه تغییری در بیمار در سطوح جسمی، ذهنی و عاطفی یادداشت می شود و با تحلیل این اطلاعات، مناسب ترین داروی هومیوپاتی برای بیمار انتخاب می شود. هنگامی که این شعور (یا نیروی حیاتی) با محرکی تنش زا که قوی تر از آن است که شعور بتواند در برابرش مقاومت کند و در تضاد با آن قرار گیرد، روبه رو شود، علایم بیماری در فرد بروز می کند که این علایم نشانه تلاش ناقص خود بدن برای شفای خویش است. درواقع هومیوپاتی می کوشد برای چیرگی بر آلودگی بدن، مکانیسم دفاعی خود بدن را بر انگیزد و یاری دهد.

? تئوری مغناطیس بودن داروهای هومیوپاتی

طب هومیوپاتی ادعا دارد؛ درمان علایم ظاهری بیمار که در طب غربی روزمره متداول است چندان رضایت بخش و شاید کامل نیست و باید اختلال و عدم تعادل انرژی مغزی برطرف شود تا علایم مغزی، روحی و جسمی بیمار رو به بهبود برود و این اختلال در اثر عدم تعادل در مغناطیس بدن است.

داروهای هومیوپاتی در اثر تکان، شوک و فشار دادن مغناطیسی می شوند و با خوردن آنها تعادل مغناطیسی در جسم و مغز ایجاد و فرد درمان می شود. اما در مورد داروهای معمول در طب غربی چون این داروها دارای انرژی و اثر مغناطیسی نیستند و به وسیله خون به ناحیه آسیب دیده برده می شوند و چون ستاد مرکزی (مغز) دخالتی ندارد، بنابراین درمان ریشه ای نیست و درمان ناحیه ای و محدود است. داروهای هومیوپاتی از راه خون جذب نمی شوند بلکه از راه شبکه عصبی به خصوص شبکه عصبی کف دهان جذب می شوند و اولین کاری که می کنند بیدار کردن توان دفاعی بدن است.

? روش هومیوپاتی

در هومیوپاتی در ابتدا بیمار تحت یک معاینه دقیق و شرح حال کامل قرار می گیرد و تمام حالات روحی اش یادداشت می شود و مشابه بیماری اش یک داروی هومیوپاتی تجویز می شود که این دارو می تواند گیاهی، حیوانی یا شیمیایی باشد که با روش هومیوپاتی تهیه شده است. دو هفته تا یک ماه پس از تجویز دارو، بیمار ویزیت مجدد می شود و اثرات داروها مورد بررسی قرار می گیرد و مجددا براساس نوع بیماری و حالات روحی و مغزی بیمار، مشاوره انجام می شود که ممکن است شش ماه تا یک سال طول بکشد. نکته دوم این است که داروی تجویزشده در روزها یا هفته های اول ممکن است بر شدت بیماری بیفزاید ولی پس از سه هفته تا یک ماه بعد در اثر تقویت سیستم ایمنی بدن، روند پسرفت بیماری و سپس بهبود آن شروع می شود.

? موارد استفاده از هومیوپاتی

طب هومیوپاتی ادعا دارد؛ در درمان آلرژی ها، آسم، سردردها، دردهای اندام، ناراحتی گوارشی، نداشتن انرژی و خستگی مزمن، بزرگی پروستات، واریس، بیماری های کودکان، ناراحتی های پوستی، سرماخوردگی، بی خوابی ها، استرس و ناراحتی های روده ای نتایج درخشانی به دست داده است.

? عوارض هومیوپاتی

هیچ گونه عارضه شناخته شده ای از درمان با هومیوپاتی گزارش نشده است. فقط ذکر این نکته لازم است که در ابتدای استفاده از داروهای هومیوپاتی، بیماری پیشرفت و سپس پسرفت پیدا می کند تا بالاخره بیمار درمان شود. مثلا برای درمان آلرژی ها از هیستامین استفاده می شود که در ابتدا آلرژی فرد افزایش و پس از مدتی کاهش پیدا می کند و سپس درمان می شود.