به
گزارش سرویس علم و فناوری برنا، حمید میرزاده عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی
امیرکبیر و رئیس پژوهشگاه پلیمر ایران با اعلام این خبر اظهار داشت: سرطان
سینه پس از بیماریهای قلبی شایان‏ترین علت مرگ و میر است. در کشورهای
صنعتی حدود 3/1 مردم در طول حیات خود دچار سرطان می‏شوند و احتمالاً 4/1
آنان به دلیل این بیماری می‏میرند.
وی تصریح کرد: یکی از راه‏کارها
به منظور بالا بردن بازده درمان روشهای مرسوم درمان سرطان یعنی جراحی،
شیمی‏درمانی و رادیوتراپی استفاده از سیستم‏های کنترل رهایش است.
سیستم‏های کنترل رهایش تزریقی موضعی مزایای فراوانی نسبت به سایر روشهای
تجویز دارو دارند که از میان آنها می‏توان به راحتی کاربرد، حمل موضعی
دارو، رهایش مدت‏دار دارو، کاهش دوز دارویی لازم برای حصول پاسخ درمانی
مناسب و در عین حال کاهش اثرات جانبی دارو در مقایسه با تجویزهای عمومی و
راحتی پذیرش توسط بیمار اشاره داشت.
میرزاده افزود: سیستم‏های تزریقی
زیست‏تخریب‏پذیر نیمه جامد یا مایع شبکه‏ای شونده در محل اخیر مورد توجه
قرار گرفته‏اند که ایمپلنت‏های قابل تزریق زیست تخریب‏پذیر تشکیل شونده در
محل را می‏توان از طریق شبکه‏ای کردن پلیمرهای زیست تخریب‏پذیر حاوی
باندهای دوگانه تولید نمود.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
اظهار داشت: این سیستم جدید دارورسانی که برای ساخت آن از پلی‏کاپرولاکتون
فومارات استفاده شده است می‏تواند برای بارگذاری داروی تاموکسیفن سیترات
مورد بهره‏برداری قرار گرفته و بوسیله آن یک سیستم دارویی قابل تزریق برای
رهایش طولانی مدت این دارو در بیماران مبتلا به سرطان سینه تهیه نمود.
وی
افزود: در این پژوهش، از سامانه‏ای بر پایه پلی‏کاپرولاکتون فومارات
(PCLF) و وینیل پیرولیدن برای کنترل رهایش تاموکسیفن سیترات استفاده شد.
تاموکسفن یک داروی ضد سرطان سینه است.
مجری طرح گفت: تحقیقات اخیر
نشان داده که حداقل 5 سال درمان با تاموکسفن باعت 46% کاهش بازگشت بیماری
و همچین 36% باعث کمتر شدن مرگ بیمار می‏شود. پلی‏کاپرولاکتون فومارات نیز
پیش پلیمر زیست تخریب‏پذیر و زیست سازگار و قابل تزریق است که در دمای 37
درجه‏سانتی‏گراد (دمای بدن) مایع است و بعد از تزریق به محل تومور،
شبکه‏ای و جامد می‏شود. برای تهیه سیستم دارو رسانی قابل تزریق تشکیل
شونده در محل داروی تاموکسیفن سیترات در ماتریس PCLF بارگذاری شده و سیستم
پس از شبکه‏ای شدن جامد شده و می‏تواند دارو را در طولانی مدت آزاد کند.
میرزاده
در ادامه خاطر نشان کرد: یکی از راهکارها به منظور بالا بردن بازده درمان
روش‏های مرسوم درمان سرطان یعنی جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی استفاده
از سیستم‏های کنترل رهایش است. سیستم‏های کنترل رهایش تزریقی موضعی مزایای
فراوانی نسبت به سایر روشهای تجویز دارو دارند که از میان آنها می‏توان به
راحتی کاربرد حمل موضعی دارو، رهایش مدت‏دار دارو، کاهش دوز دارویی لازم
برای حصول پاسخ درمانی مناسب و در عین حال کاهش اثرات جانبی دارو در
مقایسه با تجویزهای عمومی و راحتی پذیرش توسط بیمار اشاره داشت.
گفتنی است، مجریان این پروژه حمید میرزاده، محمد ایمانی و شهریار شریفی بوده‏اند.