?

?

قوانیـن لیـمن (بسیـار آموزنـده)

Someone has written these beautiful words. Must read and try to understand the deep meaning of it.

They are like the ten commandments to follow in life all the time.

شخصی این کلمات زیبا را نوشته است. باید آنها را خواند و معنای عمیق آنها را درک کرد.

آنها همچون ده فرمان هستند که باید در زندگی همواره مورد تبعیت قرار بگیرند.

1] Prayer is not a "spare wheel" that you pull out when in trouble,

but it is a "steering wheel" that directs the right path throughout.

دعا لاستیک یدک نیست که هرگاه مشکل داشتی از ان استفاده کنی

بلکه فرمان است که راه به راه درست هدایت می کند.

2] Know why a Car"s WINDSHIELD is so large & the Rear view Mirror is so small?

Because our PAST is not as important as our FUTURE. So, Look Ahead and Move on.

می دونی چرا شیشیه جلوی ماشین آنقدر بزرگه ولی آینه عقب آنقدر کوچیکه؟

چون گذشته به اندازه آینده اهمیت نداره. بنابراین همیشه به جلو نگاه کن و ادامه بده.

3] Friendship is like a BOOK. It takes few seconds to burn, but it takes years to write.

دوستی مثل یک کتابه. چند ثانیه طول می کشه که آتیش بگیره ولی سالها طول می کشه تا نوشته بشه.

4] All things in life are temporary. If going well, enjoy it, they will not last forever.

If going wrong, don"t worry, they can"t last long either.

تمام چیزها در زندگی موقتی هستند. اگر خوب پیش می ره ازش لذت ببر، برای همیشه دوام نخواهند داشت.

اگر بد پیش می ره نگران نباش، برای همیشه دوام نخواهند داشت.

5] Old Friends are Gold! New Friends are Diamond! If you get a Diamond, don"t forget the Gold!

Because to hold a Diamond, you always need a Base of Gold!

دوستهای قدیمی طلا هستند! دوستان جدید الماس. اگر یک الماس به دست آوردی طلا را فراموش نکن

چون برای نگه داشتن الماس همیشه به پایه طلا نیاز داری.

6] Often when we lose hope and think this is the end,

GOD smiles from above and says, "Relax, sweetheart, it"s just a bend, not the end!

اغلب وقتی امیدت رو از دست می دی و فکر می کنی که این آخر خطه،

خدا از بالا بهت لبخند می زنه و میگه: آرام باش عزیزم، این فقط یک پیچه نه پایان.

7] When GOD solves your problems, you have Faith in HIS abilities;

when GOD doesn"t solve your problems HE has Faith in your abilities.

وقتی خدا مشکلات تو رو حل می کنه تو به توانایی های او ایمان داری.

وقتی خدا مشکلاتت رو حل نمی کنه او به توانایی های تو ایمان داره.

8] A blind person asked St. Anthony: "Can there be anything worse than losing eye sight?"

He replied: "Yes, losing your vision!"

شخص نابینایی از سنت آنتونی پرسید: ممکنه چیزی بدتر از از دست دادن بینایی باشه؟

او جواب داد: بله، از دست دادن بصیرت.

9] When you pray for others, God listens to you and blesses them,

and sometimes, when you are safe and happy, remember that someone has prayed for you.

وقتی شما برای دیگران دعا می کنید، خدا می شنود و آنها را اجابت می کند

و بعضی وقتها که شما شاد و خوشحال هستید یادتان باشد که کسی برای شما دعا کرده است.

10] WORRYING does not take away tomorrow"s Trouble, it takes away today"s PEACE.

نگرانی مشکلات فردا را دور نمی کند بلکه تنها آرامش امروز را دور می کند.

?

رودخانه ای در سرانیا لا ماکارنای کلمبیا وجود دارد که اهالی منطقه، آن را رودخانه ی کریستال پنج رنگ یا رنگین کمان می نامند.

رودخانه ی رنگین کمان از بخش جنوب رشته کوههای ماکارنا نشآت می گیرد، و تا محل تلاقی اش با رود گوایمبرو امتداد می یابد.

در این رودخانه می توان پنج رنگ را مشاهده کرد: زرد، آبی، سبز، سیاه و قرمز.

اگر زندگیتان پر از استرس و نگرانیست ، وجود یک آکواریوم با ماهی های شناور در آن به آرامش شما بسیار کمک میکند. در این مطلب چند نمونه آکواریومهای غیر معمول و متفاوت را می بینیم

Is your life full of stress and worry? Getting an aquarium may be a great way to relax!
Many studies have shown that watching fish going about their daily business can reduce your stress levels, lower your blood pressure and make you feel more relaxed.

یک عکس، برشی از فضا و زمان است که گاه به اندازه هزار واژه در خود معنی و مفهوم در بردارد. با یک عکس یک لحظه برای همیشه جاودان و «فریز» می‌شود.
اما بعد از گرفته شدن عکس چه بر سوژه‌های عکس می‌آید .واقعا دنبال کردن داستان و سرنوشت سوژه‌های عکس‌های نمادین تاریخ عکاسی، جذاب است.
یکی از مشهورترین و شاید بتوانم به جرأت بگویم، مشهورترین عکس جنگ ویتنام، عکسی است موسوم به دختر ناپالمی.
چند روز پیش مصادف بود با چهلمین سال گرفته شدن این عکس، به همین مناسبت با هم داستان گرفته شدن این عکس و پیامدهای آن را مرور می‌کنیم:

در هشتم ژوئن سال 1972، دهکده‌ کوچکی در ویتنام جنوبی به نام «ترنک بنگ» به دست نیروهای ویتنام شمالی افتاده بود، دختری نه سال به نام «فان تی کیم فوک» و خانواده‌اش در آن زمان ساکن این روستا بودند و قصد داشتند با بقیه مردم و سربازان به جایی امن در ویتنام جنوبی بروند، اما یک خلبان ویتنام جنوبی، آنها را با سربازان طرف مقابل اشتباه گرفت و با بمب ناپالم به آنها حمله کرد، دو تن از اعضای خانواده «کیم فوک» به همراه دو نفر دیگر از ساکنان روستا در این جریان کشته شدند و پوست و لباس‌های دخترک هم به سختی سوخت و آتش گرفت، طوری که مجبور شد لباس‌هایش را پاره کند و از تنش خارج کند.

دخترک در جاده منتهی به روستا می‌دوید و فریاد می‌زد: «خیلی داغه، دارم می‌میرم، آب می‌خوام، به من آب بدید.»

یک عکاس 21 ساله خبرگزاری آسوشیتدپرس در آن زمان در محل حضور داشت، او صدای فریادهای دخترک را برداشت و عکسی برداشت که برای همیشه جاودان شد. این عکاس نیک اوت Nick Ut نام داشت.

پسربچه سمت چپ در این عکس، «فان تانگ تام»، برادر کوچک کیم فوک است، دو بچه سمت راست او عموزاده‌های اویند. پشت سر او سربازان واحد 25 ام ویتنام جنوبی دیده می‌شوند.

عکس عالی‌ای بود، اما در مورد انتشار آن با توجه به برهنه بودن دخترک تردید وجود داشت، اما در آن زمان عکاس دیگری به نام «هورست فاس» که مسئول بخش عکاسی خبرگزاری بود، استدلال کرد که نباید با تنگ‌نظری جلوی انتشار این عکس را که بیان موجز وحشت و رذالت جنگ است را گرفت، عکس روز بعد منتشر شد و کاور روزنامه نیویورک تایمز شد. بدون نظر مساعد هورست فاس، که ماه پیش درگذشت ، این عکس هیچگاه امکان انتشار نمی‌یافت.

این عکس بلافاصله بازتاب زیادی پیدا کرد و به نماد مبارزات ضد جنگ تبدیل شد، در سال 1972 این عکس برنده جایزه پولیتزر و World Press Photo شد.

نوارهای صوتی به جا مانده از ریچارد نیکسون -رئیس جمهور وقت آمریکا- نشان می‌دهد که او به اصالت این عکس مشکوک بود یا شاید هم دوست داشت که بقبولاند که عکس ساختگی است، اما خود عکاس و مردم جهان هیج شکی در اصالت عکس و کریه بودن چهره جنگ نداشتند و باور داشتند که عکاس فقط زشتی جنگ را بازتاب داده بود.

آن دختر هنوز زنده است و گواه اصالت عکس است. به علاوه دو عکاس دیگر هم فیلم‌هایی از قبل و بعد از حادثه برداشته‌اند. بخش‌های از فیلم برداشته شده در یک مستند به نام «قلب‌ها و ذهن‌ها» به کارگردانی «پیتر دیویس» که در سال 1974 برنده اسکار شد، استفاده شده است. این فیلم به صورت کامل در یوتیوب وجود دارد.

این عکس، سیر جنگ را تغییر داد، بسیاری از سربازانی که بعد از پایان جنگ، امکان بازگشت به آمریکا را یافته بودند به نیک اوت می‌گفتند که به خاطر عکس اوست که چنین امکانی یافته‌اند.

تا اینجایش را شاید شمار زیادی از شما بدانید. اما بعد از فشار داده شدن شاتر و گرفته شدن عکس، چه پیش آمد؟ نیک اوت می‌گوید که بعد از گرفتن عکس، دیگر تمایل نداشت، عکس دیگری از صحنه بگیرد، بلکه می‌خواست به هر قیمتی شده به دخترک کمک کند.

در صحنه تعدادی از روزنامه‌نگاران بریتانیایی هم حضور داشتند، یکی از آن «کریستوفر وین» بود که به «کیم فوک» با قمقمه‌اش آب داد، او دختر را کول گرفت و او را همراه نیک اوت به یک بیمارستان کوچک برد.

آن بیمارستان برای درمان سوختگی شدید کیم فوک مناسب نبود، به همین خاطر روزنامه‌نگاران برای انتقال دختر به بیمارستان مجهز آمریکایی اصرار زیادی کردند و بعد از تقلای زیاد دختر به بیمارستان آمریکایی در سایگون برده شد.

در بیمارستان، پزشکان معتقد بودند که با توجه به شدت سوختگی دخترک زیاد زنده نمی‌ماند و شاید فردا یا پس‌فردا فوت کند. اما بعد از 14 ماه بستری در بیمارستان و 17 عمل جراحی، «کیم فوک» بهبود یافت و به خانه برگشت، «اوت» تا زمانی سقوط سایگون و خروج نظامیان آمریکا از ویتنام به صورت مرتب از او عیادت می‌کرد.

کیم فوک وقتی بزرگ شد، پزشکی خواند، اما دولت کمونیستی ویتنام تمایل داشت از او به عنوان یک ابزار تبلیغاتی استفاده کند، او مجبور شد که کالج را رها کند و به دهکده‌اش برگردد، در آنجا به صورت مرتب با روزنامه‌نگاران خارجی ملاقات کند و جلوی آنها نقش بازی کند و حرف‌هایی را که به او دیکته می‌شد بگوید، او به شدت تحت نظر بود و رنج می‌کشید.

در سال 1982 او برای معالجات پزشکی به آلمان غربی رفت، با نظر مساعد نخست‌وزیر وقت ویتنام، در سال 1986 او اجازه یافت که در کوبا به تحصیلات خود ادامه دهد. در کوبا او با یک دانشجوی ویتنامی دیگر که به نام «بوی هوی توان» آشنا شد، آشنایی که به ازدواج آنها در سال 1992 انجامید. آنها ماه عسلشان را در مسکو سپری کردند. اما در بازگشت، وقتی هواپیمای حامل آنها مشغول تجدید سوخت در کانادا بود، آنها از هواپیما پیاده شدند و پناهندگی سیاسی درخواست کردند که مورد قبول واقع شد. این زوج حالا در آژاکس در اونتاریو زندگی می‌کنند و دو فرزند دارند.

در سال 1996، فوک با جراحانی که جانش را نجات دادند، ملاقات کرد. سال بعد او امتحان شهروندی کانادا را با موفقیت گذراند و شهروند کانادا شد.

در همین سال، فوک در روز یادبود کهنه‌سربازان جنگ آمریکا در جمع آنها سخنرانی کرد و گفت که یک شخص به تنهایی قادر به تغییر گذشته نیست اما همه با کمک هم می‌توانند آینده توأم با صلح بسازند. در این مراسم جان پلامر، که زمانی ترتیب‌دهنده حملات هوایی ویتنام جنوبی بود، با فوک دیدار کرد و از او طلب بخشش کرد، درخواستی که در جمع پذیرفته شد. یک فیلمساز کانادایی مستندی از جریان این دیدار ساخته است.

در سال 1997، او در آمریکا بنیاد کیم فوک را تأسیس کرد که هدفش فراهم آوردن کمک‌های پزشکی و روانپزشکی برای کودکان قربانی جنگ است. بعدها همین بنیاد او وجه بین‌المللی به خود گرفت. درهمین سال، کیم فوک سفیر حسن نیت یونسکو شد.

بیوگرافی او در سال 1999، در کتابی منتشر شد.

در سال 2003، یک آهنگ‌ساز بلژیکی قطعه موسیقی را برای ساخت که در آلبومی منتشر شد و عواید آن به بنیاد فوک تخصیص یافت.

در سال 2004، دکترای افتخاری حقوق دانتشگاه تورنتو به او داده شد. در همین سال، فوک در دانشگاه کانکتیکات در مورد زندگی و تجربه‌اش سخنرانی کرد و ابراز داشت که چگونه قوی بودن و دلسوزی و عشق به بهبودش کمک کرد.

ذر سال 2009، رادیوی ملی آمریکا، برنامه‌ای از او با عنوان مسیر طولانی بخشایش پخش کرد. قسمتی از صحبت‌های او در این برنامه:

«بخشش مرا از نفرت نجات داد. من هنوز جوشگاه‌های (اِسکار) زیادی در بدن دارم و بیشتر روزها درد شدیدی را تحمل می‌کنم، اما قلبم صاف و پاکیزه است. ناپالم، چیز خیلی قدرتمندی است، اما ایمان، بخشایش و عشق به مراتب قدرتمندتر هستند. ما درگیر هیچ جنگی نخواهیم شد اگر یاد بگیریم چکونه با عشق واقعی ، امید و بخشایش زندگی کنیم.

اگر دختر کوچک این عکس توانسته این کار را بکند، از خودتان بپرسید که آیا شما هم قدر به این کار هستید؟»

در می 2010 فوک با کریستوفر وین که به نجات زندگی‌اش کمک کرده بود، ملاقات کرد.

در سال 2010، او در برنامه‌ای برای رادیویی بی‌بی‌سی 4 توضیح داد که چگونه بنیاد خیریه‌اش در سال 2003 به کمک امکانات پزشکی کانادا به نجات یک کودک عراقی به نام علی عباس که در جریان حمله به بغداد هر دو دست را خود از دست داده بود، یاری رسانده است.

کیم فوک حالا 49 ساله است، جمعه هفته قبل در جریان میهمانی شامی به مناسبت چهلمین سال گرفته شدن این عکس تاریخی، اوبا عکاس -نیک اوت- و بقیه روزنامه‌نگاران، پزشکان و پرستارانی که او به او کمک کرده بودند، ملاقات کرد.



دکتر مای لی -پزشک معالج کیم فوک- ،خود کیم فوک و نیک اوت

40 سال بعد از آن حادثه نیک اوت در حال عکس برداشتن از دخترهای کوچکی است که در محلی نزدیک حادثه در حال دوچرخه‌سواری‌اند.





عکسی از محل گرفته شدن عکس، بعد از چهل سال.

منبع: یک پزشک